لیبیدو و ابژه

توضیحات

لیبیدو جوهرۀ موجود زنده و روانکاوی است؛ این نیروی جوشان و پرقدرت، ما و زندگی را علی‌رغم همۀ دشواری‌ها و ناملایماتْ پیش می‌راند و شگفتا که گاهی خود، سوژه را به سمت نیستی سوق می‌دهد.

بدون حضور لیبیدو نمی‌توان از روان‌کاوی، و از هیچ چیز دیگر، سخن گفت. این نیرو در دورۀ طولانیِ وابستگیِ ابتدای زندگی‌ و در گذر از پیچ و خم سازمان‌های روانی_جنسی اشکال گوناگون و گاه متضادی به خود می‌گیرد. فروید در کتب و مقالات مختلفی به تشریح فراز و فرود آن در عشق به اُبژه و عشق به خویشتن پرداخته است.

گرچه «سخن عشق نه آن است که آید به زبان»، در این دوره قصد داریم به برخی از مهم‌ترین نوشتارهای فروید در این باب بپردازیم و لیبیدو، سرمایه‌گذاریِ آن و واپس‌رانی‌اش را در تحول فرد دنبال کنیم.

در این میان به تئوری‌های جنسیِ کودکان، تاثیر شهوانیت مُرزی در شخصیت، اخلاقیاتِ جنسیِ انسان متمدن و نوروزها، نوع ویژه‌ای از اُبژه‌گزینی در مردان، تمایل به تحقیر در فضای عشق، رانه‌ها، برخی مکانیسم‌های نوروتیک در حسادت-پارانویا-همجنس‌کامی، پیامدهای تفاوت آناتومیک بین دو جنس، مدل‌های لیبیدویی، جنسانیت زنانه و … خواهیم پرداخت.

مسیری است پر پیچ و خم و گاه دشوار اما:

“گر طمع داری از آن جام مرصّع می لعل

ای بسا دُر که به نوک مژه‌ات باید سُفت”